YAŞAMAK

Bazen…

Satırlarımı tek düzeliği yıkan bir kelime ile başlatmanın en doğrusu olduğuna karar verdim. Zira bu gün doğan gün, hayatlarımızın ve benliklerimizin düzensizlik içinde yakalamış oldukları düzenin ahengini hissettirdi bana. Elbette her birimiz kendimizi güvende hissetmek istiyor ve bir düzenle desteklenmemiş hiçbir güven duygusunun ruhumuzu tatmin etmeyeceğini biliyoruz. Düzeni yakalamak ne kadar mümkün? Hayat bize bunu ne kadar sunar? Herkes için farklıdır. Fakat ruhumuz düzeni arzularken fazlaca uzun süren, tekrar eden koşul ve hislerin birer pranga gibi bizi zincirlediklerini ve bu seferde özgürlük ihtiyacımızın susuz kaldığını görürüz. Öyle ya kuşlardan daha özgür olmayı arzular insan, öyledir de. Hapsolduğumuz bedenlerimizin ardında sonsuz deryalar kadar özgür bir ruh taşırız benliğimizde. Bir gün yağmurlu, bir gün güneşli; bir gün karalar bağlamış, bir gün göz alan bir ışıltıyla karşımızda. İnişleriyle çıkışlarıyla, kan revan içinde kaldığımız yokuşlarıyla, dağları tepeleri aşıp da vardığımız ışıl ışıl denizleriyle… Yaşamak, ne muhteşem bir dans… Sonsuz şükranlarla.