Gökkuşağı

Evet, bomboş duvarların arkası gök kuşağı. Lakin bu gök kuşağına ulaşmak o kadar kolay değil. Bir şeye ulaşmak için önce ondan haberdar olmak ve ona ulaşmak için çaba sarf etmek gerek. Oysa bizler ne gözümüzün önünde duran bomboş duvarlardan ne de onun ardındaki gök kuşağından habersiziz. Kendimize ördüğümüz soğuk duvarlardan haberimiz bile yok. Belki de en kötüsü onlara alışmışız. Kendimizi korumak uğrana, daha güvende hissetmek uğruna tüm renklerden soyutlamışız ruhumuzu.  Renksiz bir hayat... Yaşamak, hayatın tüm renklerini hissetmekken... Bu bir tercih mi yoksa hiç farketmeden hayatın akışı içinde kötülüklerden kendimizi korumaya çalışırken kötülüğün içine kendimizi hapsedişimiz mi? Bunun bir önemi yok, önemli olan şey o duvarları yıkabilmek. yıkacak kuvveti kendinde bulabilmek. Bir zamanlar sahip olup da kaybettiğimize kavuşabilmek. Renklere, hayatın renklerine... Dünyanın tüm renklerine... Yüreğimize, merhametimize, sevgiye...
NOT:Resimde bir çocuk tasvir edilmiştir. Çünkü renkleri gerçekten görebilen yalnızca çocuklardır.

-UNUTMAK-

Unutmak, insana ait birçok şeyden sadece biri. Ve insana ait olan birçok şey gibi fazlasıyla karmaşık. Uzun zamandır düşünüyorum unutmak gerçekten mümkün mü? Bazı şeyleri insan hatırlamak isterken hafızasının gizli yerlerinden onu bulup çıkaramazken, bazı şeyler nasıl olur da her an aklımızda olabilir? Sabah gözümüzü açar açmaz, kahvaltı yaparken, yolda yürürken, çalışırken, kitap okurken, öyle hiç bir şey yapmadan herhangi bir yere bakıyorken, gece başını yastığa koyduğun an... Ve sayamadığım birçok anda yani nefes aldığımız her anda. Hiç düşünmezken ya da düşünürken. Nasıl olur da her an gözlerinin önünde olabilir. Göz ki görebildiğimiz değil midir sadece? Geçmiş zamanı nasıl olur da yeniden yeniden yaşatır insana? Mümkün mü şimdi bunları gözlerimizin önünden silmek, mümkün mü unutmak? Yürek midir unutan, akıl mı? Ya da hangisi diğerinden önde gidiyordur? 
Küçük zamanlara değil, büyük ve derin zamanlara ait... Ve aslında imkansız, birçok şey gibi.. Ne yürek ne de akıl pek becerikli değiller bu konu da sanırım.Ama bir yol katettiklerini de inkar edemem tabi. Unutmak dediğimiz şey yalnızca zamanla var olmaya çalışıyor, ona tutunarak.Zaman geçiyor geçen zaman yeni anılar getiriyor bize yeni insanlar yeni hayatlar... Altlarda kalıyor unutulmak istenenler, istenmeyenler.Hem geride hem yüreğimiz de kalıyor. Kimi özlemle, kimi hüzünle hatırlanıyor. Bir biz kalıyor geride o zamana ait biz ve bir de şimdiki biz. Unutmak yalnızca bundan ibaret...