MENEKŞE

Menekşe çiçek açmış
Yerini sevmiş
Havasını,suyunu,toprağını
Sıcağını,soğuğunu...
Sevmiş ki
Çiçek vermiş
Peki ya insan
Açar mı çiçek
Sevmediği yerde
Yaprak mı döker yoksa
Kuruyup yaprakları
Teker teker
Buluşurken toprakla
Fısıldar mı ona
Yüreğinin sızısını

AYÇİÇEĞİNE

AYÇİÇEĞİNE 

Karaköy'de bir saksıda hapsolmuş

Bir tercih hakkı olsaydı eğer

Eminim burada olmayı seçmezdi

Ama hayat işte

Bazen seçim hakkı sunmuyor insana 

Bazense sunmuş gibi yapıyor 

Biliyorum ayçiçeği güneşi görmek istiyorsun

Sıkışıp kaldığın duvarların arasından 

Sıyrılıp güneşe varmak istiyorsun

Hasretin derin sızısı 

Yapraklarının kıvrımına dolaşmış ayçiçeği

Hasret ve aidiyetsizlik 

Issız bir şehir olmuşsun

Kimsesiz ve karanlık sokakları 

Işığa hasret

Bir başkasına zarar vermenin 

Ürkekliği var üzerinde 

Buralarda öylesine savrulan 

Korkuyorsun

Yüreğine batan dikene alışıp 

Seni kanattığını unutmaktan 

Alışmaktan

Kork ayçiçeği 

Kork ve unutma

Sen buraya ait değilsin 

Ve bir gün 

Açıp kanatlarını

Uçacaksın

Yüreğinin nefes aldığı yere...