Biten her şey acı veriyor insana. Biten her yolun sonunda
başka yollara başlarken içinin cız ettiğini görüyorsun. Sevmediğinden kopmak
bile bir yara oluyor. Alışmak diyoruz adına. Alıştığını bırakmak canını
yakıyor insanın. Bir de sevdiysen alıştığın yolu. İşte bu belki de ömrün
boyunca bir parçasını taşıyacağın bir ateşin yandığı an oluyor.
Başka türlü olabilir miydi? İnsan hep bunu soruyor kendine…
Olabilir miydi?
Hiçbir şeyin ama hiçbir şeyin eskisi olamayışı. Bu derin bir melankoli değil aslında. Kederle ya da sevinçle karşılamaktan ziyade, zamanı hissetmek. Onunla birlikte gidenleri ve gelenleri görmek. Fakat bu düşüncelerime karşı derin bir hüzünle fark ettim bunu. Hiç bir zaman eskisi gibi bakamayacak olmak hayata. Bir daha eskisi gibi sevemeyecek olmak. Geçmiş, bıraktığım ayak izlerinden ibaret. Hatırladıkça kesik kesik ve bir bütün halinde, eski bir filmi izlemek gibi. Tanıdık bir film, sadece tanıdık. Ruhumu saran daha önce izlemiştim hissi. Bir daha tekrarlanmasını istemediklerim, bir daha yaşanmayacak olduklarına yandıklarım... Gidenlerim gitti ruhumdan kalanlarım kaldı. Gidenler de değişti kalanlar da. Bazı şeyler özlendi bazı şeyler unutulmak istendi. Sonra görüldü ki hiçbiri unutulmamalı, her biri beni yaratmış baştan aşağı. Sevgiyle kucaklanmalı hepsi. Bir daha ardında kalan seni bulamayacağını bilmene rağmen...
Hiçbir şeye inanmıyorum artık. Dayatılan tüm kalıpları yıkıp
ruhumu özgürleştirmeyi başardım. Çizdiğiniz küçük dünyalar sınırlarını koyduğunuz
dar çemberlerin içinde boğulduğum zamanları ardımda bırakmayı seçtim. Alışmak en
büyük acıydı. Ben acıya karşı koydum. Kendi olma, kendini bulma sancılarının içine attım
kendimi. Ömürlük tutsaklıklara ve bitmeyen ıstıraplara karşı sancılarla kendime
ulaşmayı seçtim. Sizlerse ara ara sizi yoklayan sebebini hep başka şeylere
bağladığınız kendinize uzaklıklarınızla yaşamayı seçtiniz. En büyük kaybedişleri
kabul görebilmek uğruna bir bir geçirdiniz üstünüze. Hepsini severek taşınız.
Bir parça sevilmek uğruna vazgeçtiniz her şeyden. Ne sevgiyi ne aşkı ne acıyı
bilemediniz. Şimdi her şey sizin olsun. Tüm inandıklarınız. Anlamlandıramadığınız,
sıkıştığınız kalıplar. Bense dünya kadar özgür.
Yeni evde ilk gün… Penceremi sonuna kadar açtım, göğü doldurdum odama, her bir yıldıza ayrı bir dileğimi emanet ettim. En güzel dualarımı bu...
