Hiçbir şeye inanmıyorum artık. Dayatılan tüm kalıpları yıkıp
ruhumu özgürleştirmeyi başardım. Çizdiğiniz küçük dünyalar sınırlarını koyduğunuz
dar çemberlerin içinde boğulduğum zamanları ardımda bırakmayı seçtim. Alışmak en
büyük acıydı. Ben acıya karşı koydum. Kendi olma, kendini bulma sancılarının içine attım
kendimi. Ömürlük tutsaklıklara ve bitmeyen ıstıraplara karşı sancılarla kendime
ulaşmayı seçtim. Sizlerse ara ara sizi yoklayan sebebini hep başka şeylere
bağladığınız kendinize uzaklıklarınızla yaşamayı seçtiniz. En büyük kaybedişleri
kabul görebilmek uğruna bir bir geçirdiniz üstünüze. Hepsini severek taşınız.
Bir parça sevilmek uğruna vazgeçtiniz her şeyden. Ne sevgiyi ne aşkı ne acıyı
bilemediniz. Şimdi her şey sizin olsun. Tüm inandıklarınız. Anlamlandıramadığınız,
sıkıştığınız kalıplar. Bense dünya kadar özgür.
6 Temmuz 2020 Pazartesi
BENSE DÜNYA KADAR ÖZGÜR
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
YENİ HAYAT
Yeni evde ilk gün… Penceremi sonuna kadar açtım, göğü doldurdum odama, her bir yıldıza ayrı bir dileğimi emanet ettim. En güzel dualarımı bu...
-
Bazen… Satırlarımı tek düzeliği yıkan bir kelime ile başlatmanın en doğrusu olduğuna karar verdim. Zira bu gün doğan gün, hayatlarımızın v...
-
Bir mumun alevine fısıldıyorum...O beni duyuyor, ben onu dinliyorum. Yanışından muzdarip, kırgın bir iç çekişle selamlıyor beni. Ben kırıl...
-
Yaşamak attığımız tek bir adımı bile geri alamadan yürüdüğümüz bir yol. Nerede engebe nerede çukur göremediğimiz derinliğini yüksekliğini an...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder